تکیه پرز بر اریکه ریاست پس از رسوایی اخلاقی کتساف

به گزارش خبرگزاری مهر، پس از رسوایی اخلاقی کتساف و سوء استفاده چندی پیش وی از یکی از کارکنان زن دفتر ریاست جمهوری بحرانی در درون این رژِیم بروز کرد و این کشمکش سبب استعفای کتساف شد.

رسوایی اخلاقی کتساف سرانجام سبب گردید تا بار دیگر سنت همیشگی این رژیم یعنی تکیه یک اشکنازی بر اریکه ریاست این رژیم تداوم پیدا کند.

پرز 84 ساله امروز چهارشنبه در یک رای گیری در پارلمان رژیم صهیونیستی (کنیست) به عنوان رئیس این رژیم برگزیده شد.

پرز نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی در دور دوم انتخابات مربوط به تعیین رئیس جدید این رژیم، با کسب 86 رای موافق و 23 رای مخالف پیروز شد.

کنیست دارای 120 نماینده است که 119 نفر از آنان در این انتخابات شرکت کردند. پرز در دور اول انتخابات توانسته بود 58 رای بدست آورد.

در رای ‌گیری امروز علاوه بر پرز، "روون ریولین" نماینده کنیست از حزب لیکود نیز حضور داشت.

پرز پیش از این نیز در سال 2000 میلادی برای احراز این پست نامزد شده بود که در برابر "موشه کتساف" شکست خورد

پرز کیست

پرزکه تا همین اواخر به عنوان معاون نخست وزیر رژیم اسرائیل کار می کرد از امروز باید خود را به دفتر ریاست این رژیم منتقل کند.

"شیمون برنسکی" معروف به شیمون پرز در سال 1923 در شهر ویشنوا (لهستان) به دنیا آمد.

وی در سال 1934 به فلسطین مهاجرت کرد و در مدرسه زنولا در تل‌ آویو و مدرسه‌ کشاورزی بن ‌شیمن درس خواند و سرانجام از دانشگاه نیویورک و هاروارد فارغ ‌التحصیل شد.

پس از آن وی با دختری به نام سونیا ازدواج کرد و دارای یک دختر و دو پسر است. در سال 1940 به همراه همفکرانش کیبوتص(مزرعه اشتراکی) الموت را تأسیس کرد.

پرز بین سال‌های 1944-1941 دبیرکل جوانان کارگر بود و درسال 1947 به گروه تروریستی هاگانا پیوست که وظیفه اصلی او خرید اسلحه بود.

این سیاستمدارصهیونیست پس از جنگ سال 1948 به عنوان رئیس نیروی دریایی ارتش رژیم اسرائیل منصوب شد و در بین سالهای 1952-1950 در رأس هیئتی از سوی وزارت جنگ به ایالات متحده رفت که مأموریت وی توسعه روابط نظامی با آمریکا بود.

رئیس منتخب رژیم صهیونیستی بین سالهای 1953 و 1959 دبیرکل وزارت جنگ بود. در این مرحله مسئولیت تعدادی از پروژه‌ها، نظیر توسعه صنعت هوایی و توسعه روابط با فرانسه و ساخت نیروگاه هسته ‌ای دیمونا را برعهده گرفت و در آن زمان بود که روابط عمیقی با موشه شاریت و گلدامایر دو رهبر اصلی و بنیانگذاران رژیم اسرائیل برقرارکرد.

پرز در سال 1959 از طریق حزب ماپای وارد کنیست شد و به عنوان معاون وزیر جنگ منصوب گشت و تا سال 1965 در این منصب باقی ماند. وی در سال 1965 اقدام به تأسیس حزب "رافی" کرد و به عنوان معاون دبیرکل حزب منصوب گشت. در سال 1968 او نخستین گامها را جهت ادغام حزب رافی با ماپای و تشکیل حزب کارگراسرائیل برداشت. وی همچنین از 1950-1948 رئیس خدمات دریایی در ارتش بود.

شیمون پرزهمچنین از سال 1965-1960 پست معاونت وزارت جنگ را پذیرفت، اما درسال 1965 از سمت خود استعفا داد. در سال 1969 در دولت گلدامایر به عنوان وزیر مشاور انتخاب شد. بین سالهای 1974-1970 پست وزارت راه و ترابری را برعهده گرفت. سپس درسال 1974 وزیر اطلاعات عمومی شد.

پس از استعفای گلدامایر در سال 1974 نامزد نخست ‌وزیر شد، اما در رقابت با اسحاق رابین شکست خورد. از سال 1977-1974 به عنوان وزیر جنگ منصوب گشت و مسئولیت بازسازی ارتش را پس از جنگ 1973 و مسئولیت برقراری توافق با جنبش راست گرا و تندروی گوش آمونیم را برعهده گرفت و درهمین ایام راه ایجاد شهرک‌ها را در قلب کرانه‌ باختری هموار کرد.
 
در سال 1977 پس از استعفای رابین از پست نخست ‌وزیری، حزب کارگر او را به عنوان نامزد نخست‌وزیری معرفی کرد، اما به دلیل شکست حزب کارگر در انتخابات، از رسیدن به این پست بازماند، و همچنان رهبر حزب خود باقی ماند.

وی در انتخابات 1984 با لیکود برای تصاحب پست نخست ‌وزیری به توافق رسید و تا سال 1986 در این سمت بود.

پرز در سال 1986 معاون نخست‌ وزیر و وزیر امور خارجه شد. گفته می‌شود او در سال 1987 با شاه‌حسین اردنی برای صلح به توافق رسیده بود، اما اسحاق شامیر این توافق را رد کرد.

پرز در دوران نخست ‌وزیری اسحاق شامیر (1990-1988) پست وزارت دارایی را برعهده گرفت. درسال 1990 همراه به حزب خود از ائتلاف حاکم کناره گرفت و مجدداً رهبر حزب مخالفین شد. ولی در مقابل اسحاق رابین شکست خورد و رهبری حزب را از دست داد.

این صهیونیست کهنه کار در جولای 1992 پس از انتخاب مجدد دولت، به سمت وزیر امور خارجه دست یافت.

او در پنجم نوامبر 1995 به دنبال تروراسحاق رابین، تا 22 نوامبرهمان سال پرز به عنوان کفیل نخست‌وزیر بود. سپس با تصویب کنیست به عنوان نخست ‌وزیر و وزیرجنگ سوگند خورد و تا انتخابات ماه می 1996 در این دو پست باقی ماند. در این زمان پرز با وجود عملیات شهادت ‌طلبانه توسط فلسطینیان برای ادامه روند سازش تلاش می‌کرد.

همچنین از ژوئن 1997 ایهود باراک به عنوان رئیس حزب کارگرجانشین او شد. پرز از 1999-1996عضو کمیسیونهای امنیت و امورخارجی کنیست بود. از ژولای 1999 تا مارس 2001 وزیر همکاری منطقه ‌ای بود و در سال 2001 به عنوان وزیر امورخارجه شارون تعیین گردید.

وی تا قبل از انتخابات امروز معاون "ایهود اولمرت" نخست وزیر اسرائیل از حزب تازه تاسیس کادیما بود.

پرزکتابی به نام "خاورمیانه جدید" دارد که به فارسی ترجمه شده و از این کتاب با عنوان دکترین پرز نام برده می شود.